اثربخشی زوج درمانی به روش گاتمن بر عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق

مقدمه: زوجین متقاضی طلاق مشکلات فراوانی به‌ویژه در زمینه عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی دارند و انجام مداخلات روانشناختی برای بهبود ویژگی‌های آنها ضروری است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی به روش گاتمن بر عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش زوجین متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر قرچک در فصل بهار سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 50 زوج بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی (هر گروه 25 زوج) جایگزین شدند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) تحت آموزش زوج درمانی با روش گاتمن قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی بودند که در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شدند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که زوج درمانی به روش گاتمن باعث افزایش عملکرد خانواده (0/000P< 47/50F=) و سازگاری زناشویی (0/000P< ,44/82F=) در زوجین متقاضی طلاق شد. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از اهمیت زوج درمانی به روش گاتمن بر افزایش عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق بود. در نتیجه، روانشناسان بالینی و درمانگران می‌توانند از زوج درمانی به روش گاتمن برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه بهبود عملکرد خانواده و سازگاری زناشویی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند.